Donderdag 7 juli - dag 17: Svinesund - Hamburg

Geen idee waar ik was vannacht. In het donker kon ik me maar moeilijk oriënteren. Pas de volgende ochtend drong het tot me door: afgelopen met 24 uur per etmaal daglicht! Tot nu toe konden we tot twaalf uur ’s nachts zonder lamp lezen. Kortom, we raken zuidelijker. En nog niet eens zoveel, hemelsbreed misschien 180 km, maar kennelijk net genoeg om ‘s nachts voor een paar donkere uurtjes te zorgen.

Onze ontbijtcrackers waren op dus we moesten het doen met koffie. Daarna deden we nog de afwas van gisteren en om half elf zat alles weer in de auto. Vriendin en buurvrouw Marleen had ons gewezen op een veerverbinding van Rødby, niet ver onder Kopenhagen, naar Puttgarden in Duitsland. Scheelde anderhalf uur rijden en 150 km. Dat leek ons wel wat. Eerst met de brug van Zweden naar Denemarken, stukje rijden, drie kwartier op de boot en in Duitsland dan nog een hotel of Gasthaus zoeken voor de laatste nacht.

We gooiden de tank vol, in Zweden stukken goedkoper dan in Noorwegen. Ik kocht nog snel even een online tolticket voor de brug zodat we zo door konden rijden. In Denemarken was het wel meteen een stuk drukker dan we de laatste weken gewend waren, maar toen we eenmaal richting boot afbogen werd het weer rustig. Omdat we niet precies wisten hoe laat we bij de haven konden zijn hadden we nog geen kaartjes gekocht, maar nu konden we wel een inschatting maken. Met een beetje geluk haalden we de boot van 19.15. Helaas betekende dat een kaartje zonder korting omdat er te weinig tijd tussen aankoop en vertrek zat, en we hadden geen zin om tot 20.15 te moeten wachten. Dan maar €13 meer betaald. Toen we zes kilometer voor de haven waren zagen we opeens een enorm lange rij vrachtwagens stilstaan op de weg. Voor het veer? Jazeker. En die rij hield pas op bij de wachtplaats voor de afvaart. Dat voorspelde niet veel goeds. We kochten een kaartje bij de automaat, slagboom omhoog en door konden we. Naar rij 7. Dat was mooi, we passeerden de lange rijen naast ons en stonden uiteindelijk bijna vooraan. Waren we toch goed op tijd voor de boot van 19.15. Nou, je voelt hem al aankomen: mooi niet. Het duurde en het duurde, er ging van alles voor. Op een groot digitaal scherm stond optimistisch geschreven: wij varen elk half uur. Ja, dat klopt, alleen kon er maar een beperkt aantal auto’s mee. De boot van 19.45 lukte niet, die van 20.15 ook niet. We hadden dus best een goedkoper kaartje kunnen kopen. Uiteindelijk konden we oprijden op de boot van 20.45.

Ons idee was om op de boot een hapje te eten, het ontbijt was karig geweest en ook al lang geleden. Nou, dat idee hadden veel meer mensen. Iedereen, eigenlijk. Er was maar één eetgelegenheid open, fastfood. Toen voltrok zich, recht voor onze ogen, iets wat we tenenkrommend en met plaatsvervangende schaamte aan moesten zien. De hele meute stormde er tegelijk naar binnen. Mensen verdrongen elkaar in de rijen, om er twintig minuten later met afgeladen borden vol schnitzels en friet weer uit te komen. Voor het gezonde accent lag er een armzalig schijfje komkommer bij. Binnen een tien minuten werd alles naar binnen gewerkt. Er bleven nog net tien minuten over om ook de tax free shop te plunderen. Tassen vol met parfum, zonnebrillen, make up, handtassen van dure merken, natuurlijk allemaal absoluut onmisbare spullen, werden meegevoerd naar het autodek want we waren al bijna aan de overkant. Intussen hadden wij nog steeds niet gegeten. Maar daar hadden we ook helemaal geen zin meer in, hoe gek.

Om half tien reden we Duitsland binnen. Nog maar een keer de tank volgegooid en op zoek naar een hotel. Niks, nada, noppes. Echt nérgens iets te vinden. Waar je in andere landen langs de weg doodgegooid wordt met reclames voor hotels was er hier helemaal niets. Intussen begon het te regenen. We overwogen door te rijden naar huis, maar dat zagen we toch niet zitten.In arren moede reden we Hamburg maar in om bij het eerste beste hotel dat we zagen naar een kamer te vragen. Vol. Maar de mensen waren aardig en verwezen ons naar een NH hotel, een paar kilometer verderop. Raak! We betaalden meteen maar voor het ontbijt, ons uitgestelde avondeten, zetten een kop thee op de kamer en doken het bed in. Het was 00.30 uur.

In de rij voor de boot, in de regen