Dinsdag 21 juni - dag 1: Groningen – Eemshaven

Als een volleerd stewardess klapte ik de bagageluiken dicht. Nou ja, de achterklep van de auto in dit geval. Alles paste er in: onze complete kampeeruitrusting (met twee tenten), proviand voor drie weken, boeken en alle kleding die nodig was om kou/regen/hitte te trotseren.

Aldus gepakt reden we naar de Eemshaven. We maakten een tussenstop in Roodeschool om onze vrienden Wim en Jet op te pikken: we zouden de overtocht gezamenlijk maken. Het inschepen verliep redelijk vlot, en onze hut helemaal bovenin voldeed geheel aan onze verwachtingen. Wel jammer dat er geen tafeltje in stond, nu moesten we een alternatief verzinnen om te kunnen klaverjassen. Dat alternatief was gauw gevonden: in de hut van Wim en Jet. Die was niet zo onfatsoenlijk groot als die van ons, en dat was in dit geval reuze praktisch.

Nadat we even een kijkje op het zonnedek hadden genomen – veel te druk, en keiharde muziek zodat je vanzelf uit je ligstoel omhoogschoot en bovendien rook zelfs de zee daar naar alcohol – zetten we ons aan een tafeltje bij de bar. Zoals meestal was ik de bob, al had dat hier natuurlijk geen enkel nut.

De anderen namen een biertje. Maar, heel gek, dat van Jet was lauw! Ik weet niet of je wel eens lauw bier hebt gedronken, maar dan kun je net zo goed je eigen …ja, dat dus. Omdat ik zo broodnuchter was bood ik aan het even om te ruilen bij de bar. Nadat ik daar een kwartier had staan wachten, de baas moest namelijk een newbee inwerken, overhandigde ik hem glas en fles met de mededeling dat het niet te drinken was. Nou, dat was hij helemaal niet met me eens! Het was koud, zei hij. Er ontspon zich een discussie in de trant van nietes – welles. Uiteindelijk, nadat de terriër in mij zijn tanden had laten zien, kreeg ik dan toch een nieuw flesje mee. En, vroeg ik aan Jet? Ach, iets kouder. De klant was duidelijk geen koning hier.

Daarna aten we onze zelf meegebrachte boterhammetjes op. En toen was het tijd voor de strijd! De meisjes tegen de jongens. Zo doen we dat al tientallen jaren. Deze keer wonnen de jongens, zij het nipt. Logisch, want wij zijn natuurlijk véél beter, alleen kwam dat er op dat moment even niet zo goed uit 😁

Bijna iedereen lag vroeg onder de wol, alleen ik ben nog even buiten naar de zonsondergang gaan kijken. Dat hij uiteindelijk onderging in een streep wolken in plaats van aan de horizon maakte niet uit. Aangezien de zon nu onder was toonde ik me solidair en ging ik ook maar onder. Onder zeil.